CLORANXEN, 5 mg, tabletki Dikalii clorazepas
Zdarzyło wam się usłyszeć kiedyś- “Weź lek XYZ mi pomógł!”, “Spróbuj tego, po nim czuję się lepiej!”, “ Masz, wyśpisz się, a jutro będzie lepiej!”, albo najlepsze-“Tabletki nie działają? Weź więcej!”
Należy pamiętać, że nie jest to pomocne i może spowodować liczne szkody.
Tą wiadomością chciałabym przypomnieć, iż zażywanie każdego leku powinno być poprzedzone konsultacją z lekarzem specjalistą i ściśle przestrzegać uzyskanych od niego zaleceń. W razie zauważenia u siebie efektów negatywnych należy zweryfikować potrzebę zażywania leku.
Załączam informacje z ulotki leku CLORANXEN, który często jest zapisywany przez kardiologów, neurologów oraz lekarzy rodzinnych, powinien być jednak zalecany wyłącznie przez lekarzy psychiatrii. Należy go stosować według zaleceń. Jest to LEK nie CUKIEREK.
- Lek ten przepisano ściśle określonej osobie.
- Nie należy go przekazywać innym.
- Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.
Lek Cloranxen zawiera jako substancję czynną dipotasu klorazepan. Klorazepan należy do grupy leków zwanych benzodiazepinami. Wykazuje działanie przeciwlękowe, uspokajające i nasenne. Wskazaniami do zastosowania leku Cloranxen są:
- krótkotrwałe leczenie stanów lęku i niepokoju, doraźnie wspomagająco w przebiegu nerwicy
- zespół abstynencji w uzależnieniu alkoholowym (majaczenie alkoholowe, stany predeliryjne).
Cloranxen jest wskazany tylko wtedy, gdy objawy są znacznie nasilone, zaburzają prawidłowe funkcjonowanie lub są bardzo uciążliwe dla pacjenta.
Lek jest przeciwwskazany u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Lek może wywoływać uzależnienie psychiczne i fizyczne, jego stosowanie powinno odbywać się pod dokładną kontrolą lekarską i w większości przypadków być ograniczone w czasie. Ryzyko uzależnienia zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia, jest też większe u pacjentów 2 z uzależnieniem od alkoholu, leków lub innych substancji w wywiadzie oraz stosujących jednocześnie inne leki: psychotropowe, przeciwlękowe lub nasenne. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku stosowania leku u pacjentów, u których podejrzewa się skłonność do nadużywania leków lub alkoholu. Czas trwania leczenia powinien być ograniczony i nie być dłuższy niż 4 tygodnie.
Nagłe odstawienie może wywołać zespół abstynencyjny objawiający się drżeniem mięśniowym, pobudzeniem, bezsennością, omamami, dezorientacją, derealizacją (poczucie zmiany otaczającego świata), depersonalizacją (poczucie zmiany obrazu własnej osoby), bólami głowy, bólami mięśniowymi, niepokojem, drażliwością, napadami padaczkowymi, nadwrażliwością na światło, dźwięk i kontakt fizyczny. Objawy te mogą wystąpić 4-8 dni po odstawieniu leku. Przerwanie leczenia, zwłaszcza nagłe, może powodować bezsenność i niepokój „z odbicia”. Zaleca się stopniowe odstawianie leku.
Podczas długotrwałego stosowania może wystąpić tolerancja na lek (zmniejszenie skuteczności leku). Podczas stosowania leku może wystąpić niepamięć następcza, zwłaszcza w trakcie zażywania benzodiazepin bezpośrednio przed pójściem spać i w przypadku krótkiego czasu trwania snu (wczesne przebudzenie spowodowane czynnikami zewnętrznymi). Sporadycznie obserwuje się reakcje paradoksalne: niepokój, drażliwość, agresywność, euforię, pobudzenie, omamy, bezsenność, psychozy, niewłaściwe zachowanie. Reakcje te występują zwłaszcza u dzieci i pacjentów w podeszłym wieku. Podczas stosowania klorazepanu nie zaleca się spożywania napojów alkoholowych. U pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z chorobami nerek może być konieczne dostosowanie dawki leku.
Jednoczesne stosowanie kilku benzodiazepin nie jest korzystne i może zwiększać ryzyko wystąpienia uzależnienia.
W przypadku jednoczesnego stosowania opioidowych leków przeciwbólowych z klorazepanem możliwe jest nasilenie euforii, co prowadzi do psychicznego uzależnienia. Cyzapryd (lek pobudzający motorykę jelit) nasila przejściowo uspakajające działanie benzodiazepin spowodowane zwiększonym ich wchłanianiem. Cymetydyna nasila senność po klorazepanie. Może wystąpić zwiększenie jej stężenia w surowicy i nasilenie objawów niepożądanych.
Nie należy przekraczać dawki maksymalnej 30 mg na dobę. Czas leczenia powinien być możliwie najkrótszy i nie powinien przekraczać 4 tygodni włączając w to okres zmniejszania dawki. Podczas leczenia należy regularnie monitorować pacjenta w celu ewentualnego zmniejszenia dawkowania lub częstości podawania leku. Ze względu na możliwość wystąpienia objawów odstawienia, lek należy odstawiać ostrożnie, stopniowo zmniejszając dawkę dobową.
Cloranxen nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży (patrz także punkt 2). Tylko w wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych przez lekarza specjalistę stosowanie u dzieci w wieku powyżej 12 lat.
Przedawkowanie objawia się różnego stopnia zahamowaniem czynności ośrodkowego układu nerwowego: od umiarkowanej senności, aż po śpiączkę. W przypadku niewielkiego przedawkowania występują: senność, dezorientacja, letarg; w cięższym przedawkowaniu: ataksja, hipotonia mięśniowa, niedociśnienie, depresja oddechowa, rzadko śpiączka i bardzo rzadko zgon. Oprócz postępowania zgodnego z zasadami ogólnymi w zatruciach doustnych (usunięcie treści żołądkowej zależnie od stanu pacjenta – wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego, podtrzymywanie czynności układu oddechowego i układu krążenia), w razie ciężkiego zatrucia przebiegającego ze śpiączką lub niewydolnością oddechową, jako antidotum można dożylnie podawać antagonistę receptorów benzodiazepinowych - flumazenil. Stosowanie flumazenilu jako odtrutki przeciwwskazane jest w przypadku: stosowania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, jednoczesnego podawania leków obniżających próg drgawkowy, zaburzeń w EKG.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Zaburzenia układu nerwowego: Senność, bóle i zawroty głowy, uczucie znużenia, drażliwość, niezborność ruchowa, podwójne widzenie, niewyraźna mowa, może ujawnić się depresja, zaburzenia świadomości. Zaburzenia ogólne: Niekiedy występuje zwiększenie masy ciała, zmiany libido. Ponadto występować może obniżenie ciśnienia tętniczego. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: Zaburzenia miesiączkowania i zahamowanie owulacji. Zaburzenia żołądka i jelit: Suchość błon śluzowych jamy ustnej, uczucie pełności w nadbrzuszu, zaparcie. Zaburzenia psychiczne: Niepokój, drażliwość, agresywność, euforie, pobudzenie, omamy, bezsenność, koszmary nocne, psychozy, niewłaściwe zachowanie. Reakcje te występują zwłaszcza u dzieci i osób w podeszłym wieku. Może wystąpić niepamięć następcza. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: W rzadkich przypadkach mogą wystąpić wysypki skórne. Stosowanie nawet terapeutycznych dawek leku może prowadzić do uzależnienia fizycznego; przerwanie leczenia może powodować objawy odstawienia lub bezsenność i niepokój „z odbicia”. Może występować uzależnienie psychiczne.