Agresja i przemoc - droga donikąd


Agresja i przemoc- droga donikąd.



Cele:

  • uświadomienie różnic między agresją i przemocą
  • rozwijanie umiejętności konstruktywnego radzenia sobie w trudnych sytuacjach
  • poznanie różnych form przemocy
  • przygotowanie młodzieży do radzenia sobie z agresją i przemocą
  • kształtowanie wzajemnej życzliwości i otwartości, mechanizmów radzenia sobie z agresją i łagodzenia jej objawów
  • wzmacnianie poczucia więzi między uczniami poprzez współdziałanie w grupie
  • zaspokojenie potrzeb: wspólnoty, ekspresji, kontaktu, zrozumienia, wypowiadania się na forum publicznym

Metody:

  • burza mózgów
  • dyskusja
  • inscenizacja
  • “dywanik pomysłów”
  • rundka

Formy:

  • praca indywidualna
  • praca zespołowa

Środki:

  • arkusze papieru
  • markery
  • kolorowe karteczki
  • karteczki samoprzylepne
  • mazaki

Czas trwania: 45 minut


Tok zajęć:

    1. Przywitanie z młodzieżą, zapoznanie z celami oraz tematem zajęć
    2. Czym jest agresja i przemoc?
      Nauczyciel pyta uczniów, co rozumieją przez pojęcia “AGRESJA i PRZEMOC “? Stosując metodę “burzy mózgów” zapisujemy na tablicy wszystkie skojarzenia związane z tymi  zjawiskami. Czy są one potrzebne, zbędne, korzystne czy też szkodliwe? Wszystkie definicje zostają odczytane na forum klasy, a młodzież wskazuje na  powtarzające się elementy wspólne.  Podsumowując, wychowawca odczytuje definicję AGRESJI i PRZEMOCY wg Słownika Języka Polskiego PWN.
    3. Przemoc na co dzień
    4. Nauczyciel dzieli klasę na 3 grupy. Zadaniem każdego zespołu jest przytoczenie jak największej ilości sytuacji, w których rodzi się chęć stosowania przemocy. Na arkuszach papieru poszczególne grupy wypisują typowe zachowania mające miejsce w trzech środowiskach:
      - w rodzinie
      - w szkole
      - na ulicy
      Każda grupa przestawia swoje pomysły. Nauczyciel podsumowuje ćwiczenie, zwracając uwagę, że przemoc jest niestety zjawiskiem codziennym.
    5. “Dywanik pomysłów”
      Młodzież ma wypisać na małych karteczkach sposoby skutecznego rozładowania agresji - bez szkody dla innych (jeden pomysł na jednej kartce). Wszystkie karteczki zostają przyczepione na dużym arkuszu papieru, tworząc tzw. “dywanik pomysłów”. Każdy uczeń ma 1 punkt do przyznania, który umieszcza przy rozwiązaniu, które jego zdaniem jest najlepsze i najbardziej skuteczne. Rozwiązanie, które otrzyma najwięcej punktów, możemy uznać za najlepsze.  Dyskusja nad dokonanymi wyborami.
    6. Dyskusja na temat przemocy i agresji Rozpoczynamy dyskusję w celu ustalenia:
      7. Co jest przyczyną zachowań agresywnych?

 

      Dlaczego ludzie traktują innych w okrutny sposób?

 

      Pytania do dalszej dyskusji:

 

      “Czy agresja pomaga w życiu czy przeszkadza”?

 

      “Czy można żyć bez agresji”?

 

      “ Który rodzaj agresji jest gorszy”?

 

      “Który rodzaj jest bardziej widoczny”?

 

      “Co lub kto budzi we mnie agresję?”

 

      Prowadzący dzieli uczniów na 5 grup, z których każda otrzymuje arkusz papieru. Zadanie polega na wypisaniu tych cech zachowań ludzi oraz czynników zewnętrznych, które w nich samych wywołują agresję.

 

      Następnie wszyscy uczniowie wspólnie omawiają wyniki pracy, zapisując na tablicy najczęściej pojawiające się odpowiedzi. Dyskusja.

 

    1. “Sześć- trzy- pięć”
      2. Sześć- liczba uczniów w grupie

 

      Trzy- liczba możliwych rozwiązań

 

      Pięć- liczba tzw. rundek

 

      Nauczyciel na tablicy zapisuje problem główny: Jak pozbyć się agresji?, nad którym będą pracować wszyscy uczniowie podzieleni na grupy 6 osobowe.

 

      Każda grupa otrzymuje kartkę A4 (załącznik 1) i ma za zadanie znaleźć 3 możliwie najbardziej skuteczne sposoby rozwiązania problemu i wpisać je w ponumerowane pola na karcie ćwiczeń. Na hasło “START” grupy przekazują sobie karty ćwiczeń w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, zapoznając się z pomysłami zapisanymi przez sąsiednie grupy. Po 5 rundkach wszystkie rubryki na karcie ćwiczenia powinny być zapełnione. Grupy prezentują wypełnione karty.

 

      Wspólna ocena powstałych pomysłów i wybór tych najbardziej możliwych do zrealizowania.

 

    1. Scenki w parach

Wybieramy trzy zespoły 2 osobowe, których zadaniem jest przedstawienie 3 scenek (każda para jedną scenkę)
Losowo do wyboru (załącznik 2)
a) Sprzedawczyni jest bardzo niemiła wobec klienta, który szuka prezentu na urodziny swojej koleżanki (ten długo zastanawia się, prosi o różne rzeczy do pokazania)
b) Kolega ciągle zapomina oddać notatki, które dawno już pożyczył. Chcesz, żeby je oddał.
c) Obok w pokoju jest huczna impreza, a Ty chcesz isć spać, bo jutro rano masz ciężki sprawdzian z fizyki. Jak wytłumaczyć to sąsiadom?
Po przedstawieniu scenek omawiamy je wspólnie z młodzieżą, zastanawiając się, jak zachowalibyśmy się w swoich rolach, czy bylibyśmy agresywni, może ktoś z nas byłby asertywny?

    1. “Agresja rodzi agresję”

Zadaniem grupy jest przedstawienie łańcucha agresji” Młodzież w parach odgrywa scenki:  (załącznik 3)
a) reakcja matki na wiadomość o złym zachowaniu dziecka w szkole
b) złość ucznia na sposób, w jaki nauczyciel go traktuje
c) nieporozumienia w domu (syn kłóci się z rodzicami, którzy nie pozwalają mu pójść na dyskotekę)
Uświadomienie uczniom, jak trudno przerwać ten krąg. Dyskusja

    1. Co możemy zrobić, żeby w naszej szkole nie było przemocy?

Uczniowie zostają podzieleni losowo przy pomocy kolorowych karteczek na 5 grup. Każda z grup ma za zadanie zastanowić się nad tym, co mogą zrobić osoby należące do jednej z grup spotykających się w szkole, aby nie było w niej przemocy.
Te grupy to:
a) uczniowie
b) nauczyciele
c) dyrekcja
d) pozostali pracownicy szkoły
e) rodzice
Również w sposób losowy grupy wybierają tematy, nad którymi pracują. Po zaprezentowaniu wyników prac grupy wymieniają się między sobą  postanowieniami które opracowały. Postanowienia te mogą mieć uroczysty charakter, np: “My,  uczniowie klasy I T, uważamy, że w naszej szkole nie ma miejsca na przemoc, dlatego też prosimy Was, drodzy nauczyciele (rodzice itp.), żebyście...”

  1. Podsumowanie
  2. Zakończenie zajęć

 

{backbutton}